Sevği ve Aşk Üzerine İki Satır

Konu sevmek, konu aşk, konu ilişkiler, konu hayat ama başlık enaniyet; Türkçesiyle bencillik. Kelimelerte oynamak yersiz, düşünceler sonsuz şekilsiz, kelimelerle dile döküldüğü anda hepsi benliğini yitiriyor zaten, kalıp olup çıkarlar hepsi. Yargılayan olmazsa yükümlülüğü de olmaz. Bencilim, benciliz, bencilleşiyoruz ya yaşamın doğası gereği böyle doğduk ya da soluduğumuz havanın adamlan olup çıktık.

Vermeden almak mı? Çıkarsız ilişkiler mi? Boşu boşuna da olsa sevip yine de mutlu olmak mı? Kör olmak mı…

Ya hayatınızı sorgulamaktan ya da inandığınız değerleri alt üst etmekten korkuyorsunuz; evet diyorsanız. Kendi sığınaklanmız olsun tabi ama hayatın en derininde, ritmi hissettiğiniz, gerçekle yüz yüze olduğunuz yerler olsun. İnsanın uyku­sunu kaçıracak şeyler değil. Amaç tutunacak dallar yaratmak asıl kendinize, koca anlamsızlığın hiçliğin içinde.

Neyse konu kaçtı sapına katmadan devam. Bencillik kanımda yok demeden önce sadece dünya malını başkasına vermenin benci olmayacağınız anlamına gelmediğini de düşünün. Zaten dünya malı dünyanın. Bizim olan; benliğimiz, ruhlanmız, duyularımız hisset­tiklerimiz. Adam gibi olmazsa sevmelerimiz, elde kalır yine bencilliğimiz. Yozlaşmış soysuzlaşmış dünyada sevmek de kendini kaybetmiş.

Gerçekten sevmek; insanın bencillikten kurtul­maya başladığı ilk andır. O zaman her daim ben, ben, ben, olan düşüncelerin, konuşmalann, yaşamın seobiz olup çıkar. İşte o zaman asıl anlamın, hazzın zevkine varmış olursun. O zaman anlarsın güzelliğin neden bakan gö­zlerde, hayatin neden sen ve senin düşüncelerinle anlam kazandığını.

Cinsellik doğamızda olsa da mevsimi  geldiğinde hormon seviyesi azan hayvanlardan         değiliz sonuçla. Her şeyimiz alışverişten ibaret değil Ferhat hazlan uğruna, Mecnun çıkarları  için mi didinip durdu? Keşke basit olsaydı o kadar didinmezlerdi boşu boşuna ama o zaman bencil ilklerinden sıyrılıp iki bedende tek ruha, hayata farklı pencerelerden bakıp aynı anlama kavuşamazlardı insanlar. Yoksa şarkılardaki gibi hep böyle akşamlarda içesim kaçasım geliyor dersin çünkü o akşamlarda anlarsınız aslında bencil yalnız bir dünyada kaldığınızı o zaman anlarsınız yaranızı fark edip kimsenin çaresi olamayacağını, tabi adam gibi olmazsa sevmeleriniz  o zaman başka.  Hangimiz paçayı kurtardıktan sonra bir  başkasını düşünmüyoruz, aldığımız keyfe göre adamını seçmiyoruz, tartıdaki kiloya göre et olacağını paramızı ödemiyoruz. Böyle olunca işte koca dünyamızın içinde kendi yalnızlığımızda yanıp   kül oluyoruz. Ama unutmamak lazım gerçeğimizi görmek ruhumuzun yaralarını sarmak için kül olmayı göze almak gerek.Gerçektende gerçek Aşk sevgi inanın buna değer zira belki bu dünyadaki belkide bu evrendeki en kıymetli şey belki de sevği ve Aşk’tır.

Onun için adam gibi olsun sevmelerimiz ister çocuğa olan sevgi ister sevgiliye duyulan aşk olsun, hayatta çok az değer va tutunacak, nefes alıp veımeye, cürümümüz kadar yer kaplamaya gelirsek sadece yaşanmaz çıkar faniler dünyası. Bir kere de siluetleriniz konuşmasın! Gerçek olun! Kuklalar gibi davranmayıp ruhlarınızı kuıtann. Öyle gölgeler çıksın ki karşınıza işte ben bunun için hayattayım dedirtebilsin, öyle hayatlar yaşayın ki kader demeyin yaşadıklannıza, öyle bedenleri sahiplenin ki o olmazsa bu olurdu şöyle değil de böyle yaşardım demeyin, ben sadece bunun için geldim diyin.

Bencil olduğunuz değil biz olduğunuz insanlar bulun, yanında hem en büyük ahlaksız hem en büyük erdemlere sahip olduğunuz, kukla hayat­la yaşamayıp özgürieşin ve tekruh olmaya bakın. Şaklaban olacağınıza sims gibi dünyamız olsun fütursuzca yaşayalım kafanızda, belirmese de dilimizle özgürleşsin hislerimiz.