Otoriter Anne-Baba

Çocuklarını robot gibi gören anne-baba tipidir. Evlerini birçok katı kurallarla yönetirler. Aşırı disiplinin icabı olarak çocuğa ilgi ve sevgi göstermezler. Gösterirlerse maazallah çocuk şımarabilir! Çocuklarını içlerinden veya gece uyurken severler. Bu ailede genellikle babanın sözü geçer. Baba tüm gücü elinde toplar. Verdiği emirlerin koşulsuz olarak yerine getirilmesini bekler. Getirilmezse cezayı kullanır.

Her konuda çocuğuna daima nasihatte bulunur. Örneğin çocuk ders çalışırken asla televizyon seyretmemelidir. Ama kendisi çocuk odada ders çalışırken televizyonda maç izleyebilir. Empati yapmaz, sadece ister ve bekler. Çocuğa arkadaşlarıyla kavga etmemesini tembihler ama evde karı koca birbirleriyle kavga edebilirler.

Onlara göre çocuk daima planlı programlı olmalıdır, her şeyi saati saatine yapmalı ve yemek yemeği dahi unutsa ders çalışmayı unutmamalıdır. Dersinden başka hiçbir şeyle ilgilenmemelidir. Gitar çalmak, top oynamak, resim yapmak, tiyatro oynamak aylak adamların boş uğraşlarından bazılarıdır ve çocuk bu gibi saçma şeylerle vaktini harcayıp derslerini engellememelidir.

Bu anne-baba tipi, çocuğunu daima birileriyle karşılaştırır. Örneğin komşunun oğlu, çocuğun sınıf arkadaşı, kuzeni vs… “Falancanın o salak oğlu bile yapıyor sen nasıl yapamıyorsun?” der, “Bak kardeşine de azıcık örnek al, bir günden bir güne zayıf not aldı mı?” der, der de der. Sürekli ayıplanma, eleştirilme veya dayak çocuğun ruhsal yapısını olumsuz etkiler.

Kendi gerçekleştiremediklerini çocukların gerçekleştirmesini ister. “Ben yapamadım bari o yapsın.” diye düşünür. Çocuğun yetenek ve kapasitesini göz önüne almaz. Zamanla çocuğun kendine olan güveni ortadan kalkar veya hiç oluşmaz. Çocuk, kendini beceriksiz hisseder, siner, pasif ve çekingen olur ya da sonunda başkaldırır. Arkadaşlık ilişkilerinde, yardımlaşma ve paylaşmada, sosyal ilişkiler kurmada zorlanır.