İşiyle İşi Olmayan Tip
İşiyle İşi Olmayan Tip
Ne istediğini bilmeyen insandır. Büyük görünen küçük çıkarlar uğruna aslında esas büyük çıkarlarını feda etmiştir. İşiyle işi olmayan tip, en iyi ihtimalle hayatının en az üçte birini kaybetmiş insan tipidir. Geri kalan kısmı da uykuya ayırdığı varsayılırsa bu kişiye zavallı insan demek daha doğrudur. Çünkü insanın en az sekiz saati işte geçer ki, bu bir günün üçte biridir. İnsan eşinden, çocuklarından, annesinden babasından çok işini ve iş arkadaşlarmı görür.
Mesleğiyle bütünleşmiş tipin tersine bu tipin işiyle işi olmaz. İşini bilmez. Bilse bile severek yapmaz. Ya ailesinin ısranyla ya da parası iyi olduğu için o mesleği seçmiştir. Belki de üniversite puanı boşa gitmesin tüye hayatı boşa gitmiştir.
Sonuçta ya mutsuz ya da işini böyle kabullenen ve yapmayarak insanları mutsuz eden bir tip peyda olur. Çünkü onun için her sabah uyanmak, işe gitmek ölüm gibi gelir. Ayakları geri geri gider. Her şey ona angarya gelir. Daha pazartesi günü hafta sonu tatili planları kurmaya başlar. Düzeltmek için bir şey yapmak yerine devamlı eleştirir, şikâyet eder.
Yollarda gördüğümüz yorgun, asık suratlı, öfkeli, ufacık bir streste bağırıp çağıran tip işte odur. Kişi varlık sebebini gerçekleştiremediği için kendine güvenmeyen, işe yaramadığmı düşünen, yaşam arzusunu kaybetmiş hem kendine hem de çevresine zararlı bir insan olur.
Bunun yerine insanlar işlerine “Yahu o kadar eğleniyorum, zevk aldığım şeyi yapıyorum, bir de üstüne para veriyorlar.” düşüncesiyle gitse, iş, iş olmaktan çıksa ve bütün dünya buna inansa hayat bayram olmaz mı?
