Peygamber’in (SAV) Penceresinden Çocuk

Çocuk masumiyettir.

Çocuk merhamettir.

Çocuk içten bir gülümseme,

Ve çıkarsızca sevebilmektir.

İslam masumiyettir,

İslam merhamettir.

İslam içten bit gülümsenin, bile sadaka olduğu bir dindir.Ve çıkarsıza sevebilmektir.

Merhamet deyince akla gelen diğer bir isim olan Hz. Peygamberimiz (SAV) ın penceresinden bakalım ço­cuğa. Onun hadis-i şerifleriyle bir çocuğun İslam’daki yerini görelim istiyorum. Hz. Peygamber İslam Dini’ni tebliğe başladığı zamandan yaşamının sonuna kadar çocuktan ayrı bir yerde tutmuştur. Sadece kız çocuk­larına değil erkek çocuklarına da merhamet edilme­diği, gulet yüz ve müsamaha gösterilmediği gönülleri çorak cahiliyt toplumundan yürekleri stmsıcak, mer­hamet dolu Osmanlar Ömerler çıkardı.

Elininden tuttu çocukların, omuzlara çıkardı onlara, selam verdi, kişilik kazandırdı. Sizler toplumunca kıymetlilerisiniz diyordu gülümsemesi. Çok şey anlatıyordu tebessümü. Sizler toprağın altını değil başım üstünü hak ediyorsunuz diyordu mesela. Merhametlilerin en merhametlisi olan Allah(CC) emretti size merhamet etmemizi.

İslam Dini’nde çocuğun önemini ‘‘Küçüklerimize acımayan büyüklerimizin şerefin i tanımayan bizden değildir.” cümlesi bile özetleyebilir. İslam dini çocuklara merhamet etmeyi dinin gereklerinden saymıştır.

Bu iyi bir Müslüman olabilmenin şartlarındandır ve Müslüman’ın görevidir. Bu İslâmi görevi yerine ge­tirmeyenler İslamiyet’in yaşayış çizgisini terk etmiş olurlar. Çocukları sevmeyen onların gülüşüyle kalbi kıpırdamayan bir Müslüman düşünülemez. Ebu Hüreyre(RA)den rivayetle;

Hz. Peygamber (SAV) Hz. Ali’nin oğlu Hasanı öpmüştü. O sırada Akra İbni Habis de peygamberimizin,yanında bulunuyordu.

Akra;Benim on tane çocuğum var, onlardan hiçbirini öpmedim, dedi. Resulullah (SAV) ona hayretle bakıp

Merhamet etmeyen kimseye merhamet olun­maz.” Buyurdular.

Hz. Ali’nin oğlu Haşan, Peygamberimiz’ in sevgili kızı Fatıma’ nm çocuğu, yani Efendimiz’ in torunuy­du. Çocuklan öpmek ve okşamak, sevginin, şefkatin ve merhametin en belirgin alametlerinden sayılır. Efendimiz, bu davranışı hiç ihmal etmez, ashabına da göstererek, en güzel örneği sergilerdi. O sıralarda, Arap toplumu bu üstün insani vasıflardan çoğunlukla mahrum bulunmaktaydı. Bir insanın, sevgi, şefkat ve merhamedi oluşunun en belirgin şekilde görülebilece­ği alan yakın aile çevresidir. On çocuğa sahip olduğu halde, onlardan hiçbirini bir kere bile öpmediğini söy­leyen kişinin durumu apaçık ortadadır. Bu tavra karşı, Peygamber Efendimiz, merhamet etmeyene merhamet edilmeyeceğini söyleyerek, dünyada başkalarına kar­şı sevgi, şefkat ve acıma hissi taşımayanlara ahirette de Allah’ın acımayacağını bildirmişlerdir. Bu gerçek Kur’an-ı Kerim’de de şöyle ifade edilir:

“iyiliğin karşılığı, yalnız iyilik değil midir?” [Rah­man suresi (55), 60].

İmam Nevevi, kişinin küçük çocuğunun yanağı­nı ve öpülmesi meşru olan yerlerini öpmesinin vacip olduğunun söyler. Dost ve arkadaşların çocuklan ve diğer küçük çocukları öpmek de aynı hükme tabidir.

Aişe(RA)’ tan rivayetle:

Çölde yaşayan bedevilerden bir grup Hz. Peygamber (SAV)’ in huzuruna geldiler ve;

Siz çocuklarınızı öpüyor musunuz? diye sordular. Peygamberimiz:

“ Evet” buyurdu. Onlar:

Fakat biz, Allah’a yemin ederiz ki onları öpmüyo­ruz, dediler. Hz. Peygamber(SAV):

“ Allah sizin kalplerinizden merhamet duygusunu çıkanp almışsa ben ne yapabilirim ki!” buyurdu.

Değineceğimiz bir başka konu ise çocuklara selam vermenin önemidir.

Enes(RA) çocuklann yanından geçerken onlara selam verdi ve;

Peygamber(SAV) de çocuklara böyle selam verir­di, dedi.