Fazla Rahat Anne-Baba

“Saldım çayıra, Mevlam kayıra” aile tipidir. Çocuğa karşı ilgisiz, çocuğun ruhsal gereksinimlerine karşı duyarsızdırlar. Çocuk tek başma bırakılmıştır. Çocuğa yeteri kadar sevgi ve sevecenlik gösterilmediği gibi, ailede denetim de gevşektir. Kural yoktur, otorite I zayıftır. Demokratiklik, özgürlük adı altında çocukla hiç ilgilenilmez. Her bireyin kendi ilgileriyle uğraşmasına izin verilir. Kişiler kendi kurallarını kendileri koyarlar, sorunları çözmek için kendieri uğraşırlar.

İlgisiz anne-babalar çocuğa sınırsız bir hürriyet i tanır, “Ne yaparsa yapsın!” derler. Böyle bir ortamda [ yetişen çocuklar son derece serbest olurlar. Bir kısım I kabiliyetleri iyi gelişebilir. Fakat iyi yönlendirme yapılmadığından kendilerine ve başkalarına pek de faydalı j olamazlar. Çocuk “Ben öğretmen olmak istiyorum.” dediğinde gevşek aile “Bize ne, ne olursan ol…” der. ,

Bu tip anne-babalar, çocuğa verdikleri sözleri tutmazlar. Çocuğun sorumluklarından kaçarlar. Mesela veli toplantılarına gitmezler veya bu “çekilmez işi” birbirlerinin üzerine atmaya çalışırlar.

Çocuğa zarar verici davranışları yeterince anlatmazlar, neyi yapıp neyi yapmaması gerektiği konusunda yol göstermezler. Adeta çocuğa “Ne halin varsa gör!” mesajını verirler. Bu boş verilmişlik duygusu içindeki çocuk, anne babasının dikkatini çekmek için alışılmadık davranışlar sergiler. Çünkü bu tip aile, çocuk bir şey yapmadıkça onunla ilgilenmez.

Ailesi çocuğa model olamadığı için çocuk kendine başka modeller seçer. Gençlik dönemlerinde, vaktinin tümünü arkadaşları ile geçirir. Genç yaşta zararlı alışkanlıklar edinmeye meyilli olur. Talepleri ve ihtiyaçları yerine getirilmezse çöküntüye uğrar, toplum karşıtı eğilimler geliştirebilir. Asi karakterli, otorite tanımayan, ben merkezli bir kişilik haline gelir, bencil ve şımarık olur. Okul hayatına da önem verilmediği için çoğu okulu bırakıp boşta gezer.